WSZYSTKO O NERWIAKU

Edyta

Wyróżniamy trzy metody postępowania z guzami nerwu przedsionkowo-ślimakowego. Główną i podstawową metodą leczenia guzów jest mikrochirurgia, w ramach której można wyróżnić trzy podstawowe dojścia chirurgiczne:
Droga przezbłędnikowa.
Droga przez środkowy dół czaszki.
Droga podpotyliczna.

Operację tego typu, drogą przezbłędnikową jako pierwszy przeprowadził w 1904 roku Panes. Pacjent leży w ułożeniu na plecach z głową skierowaną w stronę przeciwną do guza. Dostęp do guza uzyskuje się po otwarciu opony twardej. Operacja powinna odbywać się bez pociągania guza, co mogłoby się przenosić na nerwy, grożąc ich uszkodzeniem. Dużą zaletą tego dostępu jest atraumatyczność, brak ucisku na pień mózgu i móżdżek, wczesne rozpoznanie nerwu twarzowego. Dostęp ten jest stosowany głównie przez otolaryngologów.Drogę tę stosuje się do usuwania nerwiaków o różnej wielkości, gdy występuje znaczące upośledzenie słuchu u pacjenta. Wady tej metody operacyjnej to zniszczenie ucha wewnętrznego, trudniejszy dostęp do części guza oraz możliwość wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego po operacji.

Metoda podpotyliczna, czyli retrosigmoidalna stosowana jest przez neurochirurgów. Dotarcie do guza uzyskuje się pomiędzy tylną powierzchnią piramidy kości skroniowej
a powierzchnią móżdżku. Operację taką przeprowadza się zazwyczaj w pozycji siedzącej lub na boku. Zaletami tej metody są możliwość częściowego lub całkowitego zachowania słuchu, możliwość dobrej kontroli części guza oraz sporadyczne wycieki po operacji płynu mózgowo-rdzeniowego. Wady tej metody to słaba kontrola guza w części wewnątrzprzewodowej, ucisk na płat móżdżku oraz możliwość występowania zatorów powietrznych.

Trzecia metoda to metoda przez środkowy dół czaszki, która służy do usuwania guzów małych. Jest to dostęp trudny technicznie i wymaga precyzyjnego otwarcia piramidy kości skroniowej. Zaletą metody jest zachowanie słuchu u pacjenta i zachowanie czynności nerwu twarzowego. Wady tej metody to niezbyt dobra kontrola kąta mostowo-móżdżkowego pod względem krwawienia z naczyń, ucisk na płat skroniowy mózgu oraz występowanie powikłań neurologicznych.

Bardzo ważnym problemem przy operacjach guzów kąta mostowo-móżdżkowego jest funkcjonalne zachowanie nerwu twarzowego i nerwu ślimakowego. Bardzo trudną rzeczą jest odnalezienie tych nerwów śródoperacyjnie, gdyż są one ukryte najczęściej na przedniej
powierzchni guza, lub w jego torebce. Bardzo skomplikowaną sprawą jest oszczędzenie ciągłości anatomicznej i funkcjonalnej nerwu twarzowego. Nawet częściowe uwidocznienie nerwu przy otworze słuchowym wewnętrznym, czy przy piramidzie nie daje pewności, że zostanie on zachowany. Częściej – niestety – nerw jest całkowicie niewidoczny i ukryty za guzem, lub mocno wrośnięty w jego torebkę. Struktura takiego nerwu jest wówczas niestety uszkodzona i niewielkie nawet pociąganie może prowadzić do jego uszkodzenia.