WSZYSTKO O NERWIAKU

małgorzata

Witajcie.
Czy zachowanie ciągłości nerwu twarzowego i skierowanie na rehabilitację oznacza, że jest szansa, że porażenie się wycofa lub zmniejszy ? Jak to u Was było ?

alana

Jeśli nerw nie został przecięty, jest szansa. Ja tak miałam, wszystko się cofnęło. Rób ćwiczenia mimiczne. Ja byłam kilka razy na rehabilitacji - miałam głównie masaże. Stosowałam tez plastry do kinezjotapingu, ale nie długo. Twarz 'powracała' stopniowo. Najdłużej czoło, najwcześniej powieka i usta.

małgorzata

Podbudowujesz na duchu Wink

. Póki co jestem zrozpaczona swoją twarzą, u mnie jest to 3 miesiąc po operacji...Długo trwało to u Ciebie ? Wszystko się cofnęło...to musiało być piękne uczucie Smile

.

alana

Tak, uczucie piękne... Nie trać nadziei. Wiem przez co przechodzisz. Myślę, że to bardzo indywidualna sprawa. Na pewno duże znaczenie ma to jak długo nerw był uciśnięty przez guz i jak bardzo 'oberwał' przy operacji. Mnie rehabilitantka pytała, czy miałam porażenie już przed operacją, bo ponoć to też może wpływać na szanse lub tempo regeneracji. Oczywiście możliwości regeneracyjne organizmu też pewnie grają rolę... Ja nasłuchałam się różnych historii - jedna pacjentka opowiadała, że po operacji ślinianki też miała porażenie i wszystko ustąpiło nagle kilka miesięcy po operacji, lekarz mówił o mężczyźnie, któremu puściło po dwóch latach... Mnie puszczało stopniowo na przestrzeni kilku miesięcy, dużą poprawę widziałam po dwóch - coraz rzadziej zakrapiałam oko, ale jeszcze po trzech, czterech miesiącach czułam opór kiedy dużo mówiłam. Nozdrza zaczęły się ruszać dopiero po wielu miesiącach. Czoło nie marszczyło się baaaaardzo długo. Podobnie epizody ślinotoku występowały przez kilka miesięcy z różną częstotliwością (nie były jednak uciążliwe).
U każdego to może przebiegać inaczej.
Polecam Ci ćwiczenia kilka razy dziennie. Masuj, oklepuj, delikatnie ugniataj napięte miejsca (to w zasadzie robiła rehabilitantka). Żuj gumę. Rób ćwiczenia oporowe - znajdziesz przykłady w Internecie. Ja również wygrzewałam twarz. Nawet jeśli chodzisz lub pójdziesz na rehabilitację, ćwicz sama kilka razy dziennie. To jest nudne, ale może Ci pomoże.

małgorzata

A oko kiedy przestało zupełnie sprawiać Ci problem i rzuciłaś w kąt wszystkie krople do oczu ? Wiem, że to u kazdego innaczej wygląda, ale kobieca ciekawosc jest silniejsza 😉.

radek

Witaj kropelki to używa się cały czas , nawet 9 lat . Pozdrawiam

alana

Nie pamiętam dokładnie, ale wydaje mi się, że dość często zakrapiałam i stosowałam maści przez pierwsze 2 - 3 miesiące, na samym początku nawet krople co pół godziny, godzinę. Potem rzadziej, aż po ok. 5 - 6 miesiącach przestałam. Niestety, po dłuższym pobycie na zewnątrz, szczególnie kiedy było wietrznie, znowu odczuwałam dolegliwości i musiałam wrócić do kropli i maści. W zasadzie zawsze nosiłam te specyfiki ze sobą.

Okulista zalecał też klejenie oka, ale nie zaklejanie opatrunkiem tylko sklejanie powieki górnej i dolnej, szczególnie na noc, kiedy śpiąc nie mamy kontroli nad niedomykającym się suchym okiem, nie nawilżamy go i wiadomo co się dzieje.. Ja tego nie robiłam, po prostu starałam się tak spać, żeby zamknięte oko przylegało do poduszki. Na suche oko radził też kompresy z ciepłej przegotowanej wody 2 x dziennie.
Jeśli oko się nie domyka, może trzeba wszyć do powieki jakiś ciężarek - na forum dużo o tym niektórzy pisali. Jednak to już decyzja specjalisty.
Czytałam tutaj też o wilgotnej komorze, ale nie stosowałam.

małgorzata

Haha...ja też śpię na tym oku i rano jest ok. Dopiero pod wieczór lekko wysycha.